Rootsrock, Americana, alt. country, indie-pop, college-rock. Handig voor vakkenvullers in platenzaken, die labels. Het zijn tevens invloeden die allemaal terug te vinden zijn op het titelloze album van Quiet Hollers. Als er nog plaats over is, plak er dan ook gelijk een sticker met ‘fraai !’op, want dat is in elk geval een nauwkeurige omschrijving van wat de bebaarde mannen rond frontman Shadwick Wilde hier laten horen. Het vijftal uit Louisville, Kentucky leunde voor de financiering van dit tweede album bijna volledig op crowdfunding. Wie een bijdrage leverde, krijgt waar voor zijn of haar geld.
Nu we toch bezig zijn: atmosferische en introspectieve muziek, met sterke narratieve songteksten kan er dan ook nog bij. Hoogtepunten? In Mont Blanc (naar het pennenmerk, niet naar de berg), een postapocalyptische koortsdroom met aan het eind een mistroostige fiddle, zijn de hoofdpersoon en zijn dierbaren in bange afwachting wat er komen gaat, waarbij ‘de toekomst’ een loos begrip is. Wat rest is een strijd om het naakte bestaan. ‘And I used to worry what clothes I had on/the school recitals and the manicured lawns/and I had a laundry-list of people
I could count on if it all went wrong…/and then the bomb’.
Quiet Hollers besmeert de boterhammen met een stevige laag donkere melancholie en schraapt het overige beleg uit een volle pot menselijke tekorten, zoals in Liar Song, met een als mantra herhaald ‘I tried to say I’m sorry’. In Summer Song– de titel en een gefloten deuntje ten spijt- miezert het onophoudelijk, valt de neiging een dikke wintertrui uit de kast te halen nauwelijks te onderdrukken en lijkt Rokjesdag alweer een eeuwigheid geleden. Broken Guitar is een break-up song; naast een gitaar is er ook minimaal één hart naar de knoppen. “I wrote a song on a broken guitar/ in the house with the broken AC’, heet het in de openingsregels. Verwacht geen knapperend haardvuur en gefluisterde lieve woordjes. Het moge duidelijk zijn: voor vrolijke meezingers gelieve u ergens anders te vervoegen.
Wie nog een referentiekader nodig heeft: denk aan het vroegere werk van My Morning Jacket, te meer daar er op de zang van Shadwick Wilde, net als bij MMJ’s Jim James, een mooi laagje galm wordt gelegd. Quiet Hollers levert een herfstplaat af die een ideale soundtrack vormt bij een zomer die maar geen zomer wil worden.
